Op de gemeenteraad van 27 oktober interpelleerde ik burgemeester D’Haese over de problematiek en aanpak van straatracers in onze stad. Onder de interpellatie lees je enkele pistes. Een kordate en gecoördineerde aanpak is absoluut nodig en er moet zichtbaar resultaat komen. Zowel in de stad als in de deelgemeenten. Bijkomend onderzoek van de problematiek is noodzakelijk. Verschillende pistes moeten bekeken worden.
Mijn interpellatie:
In september doken er in Aalst tientallen affiches op die de draak staken met straatracers. Het is geen geheim dat heel wat inwoners zich al langer storen aan het roekeloze rijgedrag van deze snelheidsduivels. Het gedrag is niet alleen gevaarlijk voor andere autobestuurders, maar ook voor voetgangers en fietsers. Bovendien brengt het geluidsoverlast met zich mee. Lawaai is trouwens een ernstige vorm van vervuiling, die enorm onderschat wordt. De gevolgen van lawaaihinder zijn divers, op zowel geestelijk als lichamelijk vlak.
Afgelopen zomer gaven Menen en Lauwe al het voorbeeld in de strijd tegen autoracers: wie door het centrum racet, riskeert om zijn auto te moeten afgeven. In Kortrijk zal men microfoons installeren om racende autobestuurders te betrappen. Wanneer ze de motor van hun wagen optrekken, maakt dit veel lawaai. De microfoons pikken het geluid op en waarschuwen de politiediensten.
Mijn vragen:
– Welke acties wil en kan de stad ondernemen om straatracers te vatten en te
bestraffen?
– Is de stad bereid ten rade te gaan bij Kortrijk of andere steden, om hun systeem te
bestuderen en desgevallend ook in onze stad toe te passen?
Beknopte samenvatting van het antwoord van burgemeester D’Haese:
- Het probleem van de straatracers verlegt zich vaak. De afgelopen weken zijn er op bepaalde hotspots anonieme voertuigen ingezet om deze snelheidsduivels te vatten.
- De piste van de bestuurlijke handhaving. Wanneer de openbare orde, rust en veiligheid van de stad in het gedrang is, kan deze piste bewandeld worden. De wetgeving is niet altijd even “vriendelijk” voor de burgemeester/politie die het voertuig in beslag neemt. Deze piste staat nog in de kinderschoenen, maar er wordt aan gewerkt en het wordt de komende maanden uitgerold.
- Er worden camera’s ingezet waar mogelijk. Die beelden worden behandeld bij het technisch ondersteuningsteam. Er komt zelfs versterking in het ondersteuningsteam. Die persoon zal de beelden extra opvolgen. Maar met camera’s kan je natuurlijk nooit op alle plaatsen tegelijk zijn.
- In Aalst hebben we ook een SRT ploeg (snel respons team), wat onderdeel is van het ORCO-team. Zij worden ingezet op bepaalde plaatsen en proberen gerichte acties te doen, waar bepaalde straten achter elkaar gemonitord worden.
- Het idee uit Kortrijk, namelijk microfoons integreren in de camera’s is niet haalbaar. De baten wegen niet op tegen de kosten om dergelijke tests op te zetten. Bovendien zouden de resultaten niet zo betrouwbaar zijn.
- Omzendbrief vanuit het parket van Oost-Vlaanderen. Deze zegt dat met een gecoördineerde aanpak op het terrein een signaal moet gegeven worden dat dergelijk gedrag niet getolereerd kan worden in het straatbeeld. Dat is de theorie. In de praktijk is er geen uniform beleid. Lokaal gezien biedt de omzendbrief niet het verhoopte resultaat of soelaas. Het is meer toegespitst op autosnelwegen, grote gewestwegen en rondtrekkende fenomenen.
- Er is een creatieve en innovatieve aanpak nodig. We steunen op de gemeentewet om dergelijk gedrag te omschrijven als hinderlijk. Artikels uit de wegcode zeggen dat dergelijk rijgedrag vooral onaangepast is. De overtreding van deze artikels wordt door de politierechters met de laagste straf bestraft. In combinatie met de gemeentewet kunnen wagens tijdelijk “immobiel” gemaakt worden. Het is dan aan de rechtbank om een uitspraak te doen. Er moet een duidelijk voorbeeld gesteld worden, deze straatracers moeten uit het verkeer gehaald worden, en dan hopen dat de rechtsmachten daar ook in volgen.