Dinsdag 12 april 2016. Deze datum stond met stip aangeduid in mijn agenda. De spanning was hoog toen ik mijn eed aflegde als kersvers gemeenteraadslid. Fier verklaarde ik “de verplichtingen van mijn mandaat trouw na te komen”. Zwaarwichtige woorden, die ook een grote verantwoordelijkheid met zich meebrengen. Beetje bij beetje werk ik mij in. Specifiek in de commissies Algemene Zaken & Communicatie, Economie, Personeel & Welzijn, Bevolking en Onderwijs. Maar in Aalst en haar deelgemeenten is er nog zo veel meer op te volgen, op te pikken en aan te pakken. In mijn prille carrière als gemeenteraadslid deed ik al enkele voorstellen, waarvan ik denk dat ze onze gemeenschap ten goede kunnen komen.
Ten eerste is er de fietsbus. Dit is een soort van go-cart waarmee kinderen – onder begeleiding – in groep naar hun school in de buurt kunnen fietsen. Niet alleen beter voor het milieu, maar ook beter voor de gezondheid van kinderen, als voor hun sociale inclusie. Het fietsbus-concept wordt dit voorjaar verder besproken in de commissie Mobiliteit.
Daarnaast kampen we in Erembodegem jammer genoeg met hardnekkige sluikstorters. Ik interpelleerde hierover bevoegde collega Van den Steen. Daaruit kwam de boodschap dat de aankoop van mobiele camera’s binnenkort een feit is. Een zijsprong daarvan was de zwerfvuil-actie die ik opgezet heb met een groep vrijwilligers. Om mensen te sensibiliseren en duidelijk te maken dat sluikstorten niet kan. En dat we respect moeten hebben voor elkaars leefomgeving.
Een derde voorstel betreft de toepassing van de mogelijkheid dierbaren persoonlijker te begraven. Afscheidsplechtigheden worden alsmaar persoonlijker ingevuld. Dat geldt ook voor de manier van begraven. Mensen willen vaak dat hun as wordt uitgestrooid in een bos, park, rivier of andere openbare plek. Maar dat was tot voor kort niet mogelijk. Dankzij een goedgekeurd voorstel van decreet krijgen de gemeenten meer autonomie om extra mogelijkheden tot persoonlijk begraven te creëren. Tot nu moest elke begraafplaats plaats bieden om zowel te begraven, als om as uit te strooien en urnen te bewaren. Dat is niet meer noodzakelijk. Zolang een gemeente of intergemeentelijke samenwerking de drie mogelijkheden blijft aanbieden, zullen die voortaan ook op verschillende plaatsen georganiseerd kunnen worden. Naast het uitstrooien van assen wordt ook het begraven van assen mogelijk. We zouden een stukje stadsbos, zoals bijvoorbeeld Erembald, kunnen gebruiken om afbreekbare urnen te planten. Daarin kunnen zaadjes geplant worden, zodat deze nadien kunnen uitgroeien tot een prachtig herdenkingsbos. Een idee is ook om een urnenmuur te creëren aan de buitenmuur van kerken waar geen directe begraafplaats aan verbonden is.
Tot slot deed ik een voorstel over het verhogen van gratis openbare toiletten, in mogelijke samenwerking met horecazaken. Mits een kleine tegemoetkoming van de stad zouden zij hun toilet kunnen openstellen voor bezoekers aan onze stad en/of deelgemeenten. Dit kunnen ze dan duidelijk maken met een opvallende sticker op de deur. Daarbij zou ook meteen aangegeven kunnen worden of het toilet al dan niet rolstoeltoegankelijk is.